Geçen hafta üyesi olduğum bir sivil toplum kuruluşundaki arkadaşlarla bir akşam yemeği yeme kararı almıştık. Yemeğe yaklaşık 20 kişi katılacağını belirtmişti. Bulunduğum yere oldukça uzak bir mesafede olan restorana geldiğimizde grubumuzun üst katta kocaman ayrı bir kapalı bölümde olduğu belirtildi biz de oraya çıktık. Kapıdan içeri girer girmez daha toplanalı yarım saat olmamış kocaman bölümün içindeki duman karşıladı bizi.
Topluluktaki yaklaşık beş arkadaşımız sigara içiyorlardı, yaşça onlardan büyük olduğumuz için rahatlıkla tepkimizi verdik. Arkadaşlar kapalı mekanda sigara içmenin kanunlarla yasaklanmış olduğunu bilmiyor musunuz diye sorduk. Açıkçası birkaç arkadaş dışında kimse pek umursamadı. Arkadaşlarımıza kapalı mekanda sigara içmenin kanunen yasak olduğunu nezaketle aktarmaya gayret ettiğimizi düşünüyorum. Ancak kimsenin pek umursadığı söylenemez. Ben burada duramam dediğimde ise onlar önce benim şaka yaptığımızı sandılar, espriyle karışık bizim sigara konusundaki hassasiyetimizi gönderimde bulundular.
Bir kaç arkadaşımız arasından masanın en uzak köşesine oturup yanımdaki arkadaşın sorusuna bazı örneklerle yanıt vermeye çalıştım. Aslında bizim takıldığımız konu o mekanda sigara içilip içilmesinin ötesinde bir konuydu. Burada asıl nokta kanunlara olan yaklaşımımızdı ve biz de daha hassas olan bu noktayı vurgulamaya çalışıyorduk. Öyle ya hepimiz kanun koyucuları eleştiriyoruz, hepimiz yürütmeyi eleştiriyoruz, hepimiz içinde bulunduğumuz Türkiye’yi eleştiriyoruz.
Ancak kendimiz kanunlara ne kadar sahip çıkıyoruz ki herkesin birbirine daha fazla saygı gösterdiği bir Türkiye’yi bekliyoruz. Bilakis hepimiz kendimize göre özel kanunlar bekliyoruz ya da işimize geldiğinde kanunların bize uygulanmamasını istiyoruz. Sadece birbirini tanıyan kişiler olduğunda kapalı mekanlarda kanun uygulanmaz, yasalarda burada geçmez diye bir istisna varsa bunu da bizim cehaletimize vermek lazım. Kısaca gecenin özeti;
Mekan sahibi o gece ki hasılatı ile ilgileniyor,
Sigara içen arkadaşlar içmeyen arkadaşlara nasıl bir zulüm yaşattıklarının farkında olmak istemiyorlar,
Sigara içmeyen arkadaşlar kanun koyucu onları düşünmüş olmasına rağmen arkadaş sohbeti varken bizde buna katlanırız diyorlar,
Hem kapalı mekanlarda sigaraya içmeye karşı hem de hukukun üstünlüğüne saygısı olduğunu düşünenlere ise mekanı terk etmek düşüyor.
Bizde öyle yaptık kimseyi daha fazla rahatsız etmemek için 70 dakika da zor geldiğimiz mekandan belli etmemeye çalışarak 5. dakikada yan kapıdan ayrıldık.
Tepkimizi de insanların arkalarından konuşmak yerine belki bu ve benzeri konularda daha hassas olunmasına vesile olur diye bu yazıyı da kaleme alarak verdik.
Sürç-i lisan ettiysek af ola.
Geçen hafta üyesi olduğum bir sivil toplum kuruluşundaki arkadaşlarla bir akşam yemeği yeme kararı almıştık. Yemeğe yaklaşık 20 kişi katılacağını belirtmişti. Bulunduğum yere oldukça uzak bir mesafede olan restorana geldiğimizde grubumuzun üst katta kocaman ayrı bir kapalı bölümde olduğu belirtildi biz de oraya çıktık. Kapıdan içeri girer girmez daha toplanalı yarım saat olmamış kocaman bölümün içindeki duman karşıladı bizi. Topluluktaki yaklaşık beş arkadaşımız sigara içiyorlardı, yaşça onlardan büyük olduğumuz için rahatlıkla tepkimizi verdik.
Arkadaşlar kapalı mekanda sigara içmenin kanunlarla yasaklanmış olduğunu bilmiyor musunuz diye sorduk. Açıkçası birkaç arkadaş dışında kimse pek umursamadı. Arkadaşlarımıza kapalı mekanda sigara içmenin kanunen yasak olduğunu nezaketle aktarmaya gayret ettiğimizi düşünüyorum. Ancak kimsenin pek umursadığı söylenemez. Ben burada duramam dediğimde ise onlar önce benim şaka yaptığımızı sandılar, espriyle karışık bizim sigara konusundaki hassasiyetimizi gönderimde bulundular. Bir kaç arkadaşımız arasından masanın en uzak köşesine oturup yanımdaki arkadaşın sorusuna bazı örneklerle yanıt vermeye çalıştım. Aslında bizim takıldığımız konu o mekanda sigara içilip içilmesinin ötesinde bir konuydu.
Burada asıl nokta kanunlara olan yaklaşımımızdı ve biz de daha hassas olan bu noktayı vurgulamaya çalışıyorduk. Öyle ya hepimiz kanun koyucuları eleştiriyoruz, hepimiz yürütmeyi eleştiriyoruz, hepimiz içinde bulunduğumuz Türkiye’yi eleştiriyoruz. Ancak kendimiz kanunlara ne kadar sahip çıkıyoruz ki herkesin birbirine daha fazla saygı gösterdiği bir Türkiye’yi bekliyoruz. Bilakis hepimiz kendimize göre özel kanunlar bekliyoruz ya da işimize geldiğinde kanunların bize uygulanmamasını istiyoruz. Sadece birbirini tanıyan kişiler olduğunda kapalı mekanlarda kanun uygulanmaz, yasalarda burada geçmez diye bir istisna varsa bunu da bizim cehaletimize vermek lazım. Kısaca gecenin özeti;
Mekan sahibi o gece ki hasılatı ile ilgileniyor,
Sigara içen arkadaşlar içmeyen arkadaşlara nasıl bir zulüm yaşattıklarının farkında olmak istemiyorlar,
Sigara içmeyen arkadaşlar kanun koyucu onları düşünmüş olmasına rağmen arkadaş sohbeti varken bizde buna katlanırız diyorlar,
Hem kapalı mekanlarda sigaraya içmeye karşı hem de hukukun üstünlüğüne saygısı olduğunu düşünenlere ise mekanı terk etmek düşüyor.
Bizde öyle yaptık kimseyi daha fazla rahatsız etmemek için 70 dakika da zor geldiğimiz mekandan belli etmemeye çalışarak 5. dakikada yan kapıdan ayrıldık.
Tepkimizi de insanların arkalarından konuşmak yerine belki bu ve benzeri konularda daha hassas olunmasına vesile olur diye bu yazıyı da kaleme alarak verdik.
Sürç-i lisan ettiysek af ola.